Cuprates (od łacińskiego łacińskacuprum znaczenie miedzi) są związki chemiczne zawierające miedź anionowymienną. Cuprates znane są od wieków i są szeroko stosowane w chemii nieorganicznej i organicznej. Jednak zainteresowanie nimi ma znacznie wzrosła od 1986 roku po odkryciu wysokiej temperaturze nadprzewodnictwa w lantanu Tlenek baru miedzi przez Georg Bednorz i Karl Müller.[1] Ponad 100.000 prace naukowe zostały opublikowane na nadprzewodnictwa w cuprates w latach 1986-2001, [2] i Bednorz i Müller przyznano nagrodę Nobla w fizyki dopiero w rok po ich odkryciu.[3] Od 1986 r. do 2008 r., prawie wszystkie znane wysokotemperaturowe nadprzewodniki były miedzian nadprzewodniki i najwyższy potwierdził, presja otoczenia, temperatura zeszklenia nadprzewodzących (Tc) było 135 K osiągnięte w warstwowe miedzian HgBa2Ca2Cu3Ox w 1993 roku.[4] [5]