De ontwikkeling op lange termijn of instandhouding van een gebied en de oprichting van een relatie tussen de lokale doelstellingen en regionale doelstellingen. Ruimtelijke ordening wordt vaak geleid door wet- en regelgeving. De juridische basis van landgebruik verordening in de Verenigde Staten is de macht van de politie van een stad (of provincie) ter bescherming van de gezondheid, veiligheid en welzijn van zijn bewoners. De grote instrument voor huidige ruimtelijke ordening is de vestiging van zones die een gebied in districten die onderworpen aan bepaalde regels zijn te verdelen. Hoewel soms ruimtelijke ordening is gedaan door particuliere eigenaren, meestal de term verwijst naar door overheidsinstellingen het toelaat. Ruimtelijke ordening is uitgevoerd op verschillende schalen, van plannen door lokale stad regeringen verordeningen door federale agentschappen. De Verenigde Staten heeft nooit een nationale landgebruik plan ontwikkeld omdat landgebruik wordt beschouwd als een lokale bezorgdheid.